2e verslag uit Nieuw-Zeeland

2e bericht vanuit Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal,
De tijd vliegt. Sinds ons laatste bericht zijn er al weer 10 dagen verstreken. Intensieve dagen, waarin we veel hebben gedaan en veel gezien. We zitten inmiddels in het zuidelijk gedeelte van het Zuidereiland. Allebei nog goed gezond en we genieten erg. Wel komen we langzamerhand in een fase dat we wat moeten schrappen in ons programma, we hebben te weinig tijd en er is gewoon zoveel moois te zien.
Ons vorige bericht kwam nog uit Rotorua, halverwege het Noordereiland. Wat een vreemde plaats was dat. Het is er erg vulkanisch, overal zie je stoom en er bubbelt van alles naar boven. In tuinen, rioolputten, plassen en zelfs op het strand. Daarnaast hangt er een stevige zwaveldamp. Bizar. Veel mensen hebben hun eigen spa en sauna bij huis. Verder is de stad bekend om de Maori-cultuur. We hebben ons daar maar eens goed in verdiept, in hun dorp met kerk en gemeenschapshuis, in het plaatselijke museum en 's avonds ook nog een culturele voorstelling bijgewoond. Dat laatste was wel weer erg toeristisch, maar alla, we zijn natuurlijk ook maar gewone toeristen.

Daarna zijn we verder zuidwaarts getrokken, via Tongarigo National Park. Daar de 1e bergen met besneeuwde toppen gezien. We zijn nog helemaal naar boven gereden, naar de skiliften enzo, maar het skiseizoen begint hier pas in mei, dus het was nu nog een kale bedoening. Wel een paar hele mooie wandelingen gemaakt. Van Tongarigo in 2 etappes naar Wellington gereden, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Hier een kaartje geboekt voor de veerboot die ons de volgende dag naar het Zuidereiland zou brengen. Ondertussen was het heel slecht weer geworden, veel wind en regen, een uitloper van de cycloon Pam. Door het hoge water had onze veerboot 2 uur vertraging. Gaf ons wat extra tijd om even een wandeling door de stad te maken en een bliksembezoek te brengen aan het plaatselijke museum. Wat een formidabel museum, en nog gratis toegankelijk ook. Hier ook een theatervoorstelling kunnen bijwonen van 3 jonge Maori's, professionele acteurs. Wat een leuk modern stuk! Er werd afwisselend Engels/Maori gesproken, dus we konden niet alles letterlijk verstaan, maar het was leuk om naar te kijken. Sprak me zelfs meer aan dan die krijgsdansen en zo. Onder de toeschouwers ook een klas van Maorikinderen, die kwamen niet meer bij van het lachen. Leuk om te zien.
Ja, en toen toch die boot op. Wat een ruige zee, metershoge golven. Vooral het 1e gedeelte van de 3 uurdurende tocht was memorabel, tegen de golven in. Maar het is allemaal goed verlopen. Er vielen een paar motoren om, maar geen persoonlijke ongelukken. Ook niet zeeziek. En dan kom je aan op het Zuidereiland en dan is het opeens stralend weer. Die weersveranderingen zijn hier af en toe niet te volgen. De volgende dag doorgereden naar het Abel Tasman National Park. Abel Tasman heeft in deze buurt in de 17e eeuw als ontdekkingsreiziger voet aan wal gezet, maar daar is het bijgebleven, want hij werd al snel weggejaagd door de Maori's. Toch is er wel een berg en dus ook een nationaal park naar hem vernoemd. We zijn hier 2 dagen gebleven, en weer verschillende wandelingen gemaakt. Ook een grot bezocht in een gebied waar ook opnames zijn gemaakt voor de film In de ban van de ring.

Na deze 2 dagen zijn we verder in zuidelijke richting gaan rijden, vooral langs de westkust. De westkust is interessanter en ruiger dan de oostkust. Je kom van het ene natuurpark in het andere. Het weer is echter wel heel veranderlijk. Er valt hier veel regen, maar gelukkig hebben we het tot nu toe redelijk droog kunnen houden In Punakaiki de bekende pannekoekrotsen bekeken en een mooie wandeling gemaakt door een regenwoud. De dag erop 2 bekende gletsjers beklommen, althans tot op 200 meter afstand benaderd. Ook hier zijn de gevolgen van de klimaatverandering merkbaar, ze worden steeds kleiner, maar zijn nog steeds indrukwekkend. En dat zo dicht bij de kust, heel apart. We zijn hier trouwens al wel in de buurt van de echte hoge bergen, met de mount Cook als topper met z'n 3700 meter.

Gisteren zijn we nog weer verder zuidwaarts gereden en via Wanaka zijn we inmiddels in Te Anau en Milford Sound beland. Een heel bijzonder fjordengebied, waar we graag wat langer hadden willen blijven als we de tijd hadden gehad. Over 6 dagen moeten we de camper al weer inleveren, en op 31 maart vliegen we weer terug naar Bali. Dus ons volgende en misschien wel laatste reisverslag komt weer vanaf Indonesisch grondgebied.

We lazen trouwens op internet dat Nederlanders vanaf 1 april voor kortdurend verblijf in Indonesië geen visum meer nodig hebben. Jammergenoeg komen wij 31 maart op Bali aan, dus (als het bericht klopt) zullen wij bij binnenkomst als een van de laatste Nederlanders nog onze portemonnee moeten trekken, als er dan nog iets inzit!
Dat was het. Groetjes aan iedereen. Tot de volgende keer.

Martha en André