verslag vanuit Nieuw-Zeeland en Bali

Verslag vanuit Nieuw-Zeeland en Bali

Het is inmiddels zaterdag 4 april, paaszaterdag, en we zitten al weer een aantal dagen op het zonovergoten Bali. Het regenseizoen is hier nu echt voorbij. Het is warm en dat is toch weer even wennen na een verblijf van een maand in het toch wel veel koelere Nieuw-Zeeland.
Het was trouwens nog een prachtige laatste week op het zuidelijk halfrond van Nieuw-Zeeland. We hebben eerst een dagje vertoefd in het fjordengebied van Milford Sound, een fantastisch mooi gebied. Helaas werd het weer daar echt een stuk slechter, daarom zijn we toch niet langer gebleven. We zijn van daaruit langs de zuidkust in 2 dagen naar Dunedin gereden. Het weer knapte onderweg gelukkig iets op, zodat we verschillende wandelingen langs de kust hebben kunnen maken, met uitzicht op de antarctische oceaan. Onderweg zeerobben, pinguïns en dolfijnen gezien. Vooral de dolfijnen waren geweldig om te zien zoals ze in de branding van een baai aan het spelen waren. Ze lieten zich door zwemmers benaderen. Ik vond het op dat moment een beetje fris (zo'n 16 graden), dus ik ben zelf niet het water ingegaan, maar het was wel heel leuk om naar te kijken.

Dunedin zelf ligt aan de oostkust. Van daaruit zijn we weer landinwaarts gegaan richting de Mount Cook, een van onze laatste reisbestemming. Wat een geluk, na een aantal wat mindere dagen werd het opeens zonnig en konden we de mount Cook al op 10-tallen kilometers afstand zien opdoemen. Bij aankomst op de camping, meteen de wandelschoenen aangetrokken en een geweldige wandeling gemaakt door het gebergte. Eindbestemming was een groot meer, gevoed door smeltwater waar zelfs nog ijsbergen indreven. Maar de sneeuwbedekte top van de mount Cook in het heldere licht van de latemiddag-zon gaf ons nog het mooiste plaatje, ws van de hele vakantie. Een toegift kregen we die nacht te zien, een geweldige sterrenhemel. Het gebied staat hier trouwens om bekend omdat er 's nachts bijna geen lichtpollutie is. De volgende dag dreigde al weer een weersomslag, maar we waren nog net op tijd voor een beklimming van een van de omliggende bergtoppen (een beklimming van 600 meter). Onderweg begon het wat te miezeren, maar de zon kwam er toch nog doorheen en dit leidde weer tot een heel bijzonder uitzicht.

Vermoeid maar heel tevreden verlieten we tegen het middaguur dit berggebied om 100 km verder neer te strijken bij Lake Ketapo, een op 1000 meter hoogte gelegen meer, bekend om z'n intens blauwe kleur. Hier was het weer mooi weer, en zo konden we de laatste dagen van ons verblijf in Nieuw-Zeeland toch nog weer een beetje bijkleuren. Na het wassen van de camper zijn we de volgende dag eind van de middag met 5000 km op de teller naar onze eindbestemming gereden: Christchurch. Een stad die in 2010 en 2011 zwaar getroffen is door aardbevingen. Vooral in de binnenstad wordt nog hard gewerkt aan de wederopbouw, en dit zal nog tal van jaren in beslag nemen. Intussen heeft het gewone leven wel weer zijn beloop gekregen, maar de gezichtsbepalende kathedraal staat nog stijf in de steigers. Later op de dag hebben we de camper naar de verhuurder gebracht en het opgelopen deukje werd gelukkig heel soepel geregeld. Pfff.

De volgende ochtend om 06.45 uur al op het vliegtuig richting Bali, met een tussenstop in Brisbane. Zoals gezegd is hier op Bali het regenseizoen eindelijk ten einde gekomen. Een maand later dan normaal, en dat heeft toch nog weer geleid tot nieuwe gevallen van knokkelkoorts in onze directe omgeving. Maar dat is nu gelukkig voorbij. Het huis kon tijdens onze afwezigheid worden opgeschilderd en een aantal noodzakelijke reparaties zijn uitgevoerd. Martha en ik kunnen ons nu langzamerhand gaan voorbereiden op onze terugkeer naar Nederland. De laatste dagen in gezelschap van Silas en Danielle, die ons hier komen aflossen. Gezellig!

Over een week nog een laatste afsluitend bericht.
Groetjes,
Martha en André