Verslag 3e maand Indonesië

Verslag 3e maand Indonesië

Door omstandigheden is het alweer bijna een maand geleden dat we iets hebben geschreven op onze weblog. Er is in die tijd heel wat gebeurd en we hebben heel wat gedaan. In dit verslag hiervan een korte weergave.

In het laatste verslag maakte we melding van onze voorgenomen reis naar Ambon. Helaas hebben we deze reis wat moeten uitstellen. Ik werd half januari nl. geveld door de zgn. knokkelkoorts. Hoge koorts, hoofdpijn etc. Knokkelkoorts wordt veroorzaakt door een muggenbeet, is op zich niet behandelbaar, moet vanzelf weer overgaan. Dus niet ernstig, maar wel vervelend. Gedurende 10 dagen wel elke dag naar het ziekenhuis voor controle, dus er was in die periode weinig ruimte voor andere aktiviteiten. Gewoon rustig aangedaan en veel uitgerust. Ik was zelf in de overtuiging dat ik niet door muggen wordt geprikt (in tegenstelling tot Martha) maar ik ben dus van een koude kermis thuisgekomen. Voortaan staat ook bij mij de Deet binnen handbereik.

Eind januari kregen we het bericht dat ik dusdanig was hersteld dat ik weer mocht reizen. Vervolgens hebben we direct weer een vliegreis naar Ambon geboekt en 31 januari konden we afreizen. De vliegreis was wat omslachtig met 2 overstappen (in Surabaya en Makassar), maar 's middags om 15.30 uur kwamen we op Ambon aan. Een afvaardiging van de familie van Martha stond ons daar al op te wachten en we werden direct naar de havenplaats Tulehu gereden waar een speedboot op ons lag te wachten. De 1e week zouden we nl. verblijven in het dorp van Martha's ouders (Aboru op het eiland Haruku). Dat is ongeveer een uur varen van het eiland Ambon. Nog snel in Tulehu wat boodschappen voor de komende week gedaan want in Aboru zelf is niet veel te krijgen. Tegen 18.00 uur kwamen we op Aboru aan en werden we door de aldaar wonende familieleden begroet. De 1e 2 dagen ook vooral besteed aan familiebezoekjes. Gelukkig gaat het met de in het dorp wonende familieleden goed. De 3e dag heb ik mijn snorkelspullen uit de tas gehaald en ben met een neef van Martha gaan snorkelen in de baai van Aboru. De daarop volgende dagen ook op veel andere plekken gesnorkeld. Het was top, veel vis en mooie koraal. Zelfs in de baai van Aboru nog een grote zeeschildpad gespot, magnifiek. De 4e dag hebben we een rondrit op het eiland gemaakt. Sinds een paar jaar is Aboru aangesloten op de kustweg en dat heeft tot gevolg dat er al veel scooters rijden en zelfs een paar keer per dag een auto. Met een aantal familieleden zijn we op een 4-tal scooters het halve eiland rondgereden, tot het dorp Pelouw. Daar een oud Nederlands fort bezocht (Benteng Hoorn) en natuurlijk een hapje gegeten en toen weer terug. De weg is soms abominabel slecht, maar het is toch al geweldig dat we deze tocht konden maken. De volgende dag met een aantal familieleden in een prauw een boottocht gemaakt naar een nabijgelegen onbewoond eiland (pulau Molana), op ruim een half uur varen. In alle opzichten een bounty- eiland. Om eerlijk te zeggen was de zee op de heenweg behoorlijk onrustig. Als we dat vantevoren hadden geweten, hadden we het ws. niet gedaan. We waren bij aankomst allemaal drijfnat van het opspattende water. Op het eiland aangekomen (waar inmiddels ook een paar vissers even een noodgedwongen pauze namen) leek de wind nog verder toe te nemen, dus we hielden al rekening met een noodgedwongen overnachting, maar op het einde van de dag zwakte de wind af en konden we weer huiswaarts keren. Op het einde was de zee zelfs bijna spiegelglad. Zo snel kan het veranderen.
Als laatste aktiviteit van de week ben ik met 2 neven van Martha een ochtend gaan vissen. Ook weer een hele ervaring. Zonder boot of hengel, met alleen een lang net. Dit net wordt om een stuk koraaltuin (waar veel vis zit) gehangen. De vissers hebben een soort van knolgewas bij zich waar de aanwezige vis wat versuft van raakt. Vervolgens wordt de vis met de hand gevangen. Dat is nog niet zo eenvoudig. Ik heb zelf een half uur of zo achter een versufte vis aangezwommen, maar het lukte me niet om hem te pakken. Hij glibberde elke keer weer uit mijn hand. Gelukkig waren de neven van Martha meer bedreven, zodat we 's avonds konden genieten van heerlijke versgevangen vis.

De volgende dag zijn we weer teruggevaren naar het eiland Ambon, waar we een week zouden logeren bij een andere neef van Martha. Deze neef woont in Passo, wat grootte betreft de 2e plaats van Ambon. Ook hier weer de nodige familiebezoekjes afgelegd, maar vanaf de 2e dag al een scooter geregeld om tochtjes te gaan maken. Eigenlijk hebben we in 5 dagen tijd het hele eiland rondgereden, van Latuhallat in het zuidwesten naar Liang in het Noordoosten en van Hukurilla in het zuidoosten naar Lima in het noordwesten. Zelfs op plaatsen waar nog nauwelijks een weg is, zoals van Liang naar Morella. In Liang vertelden bewoners enthousiast dat er na 1,5 km. een keurig geasfalteerde weg ligt. Dat viel nog erg tegen. We moesten met scooter en al door wel 10 rivieren waden en achteraf bleek van de hele weg maar hooguit 50 % geasfalteerd te zijn. Het is dat je op een gegeven moment al zover bent dat terugkeer ook geen optie meer is. Maar al met al was het een prachtige tocht, die we niet graag hadden willen missen. Bij aankomst in Morella vlak aan de kust een haai zien zwemmen (op nog geen 15 meter afstand). Deze plek valt dus helaas als snorkelplek af.

Naast deze tochten natuurlijk nog een aantal toeristische plekken bezocht, zoals het strand van Natsepa, het museum Siwalima, het strand en de rotsen van Latuhalat (pintu kota), de heetwaterbronnen van Tulehu, Benteng Amsterdam in Hila, de waterval van Uring en toeristische objecten in Waai en Soya. Er valt op Ambon gewoon heel veel te zien. Een aantal keren nog een uitstapje met familieleden, maar om de een of andere reden kom je uiteindelijk dan toch vaak in een of andere mall terecht. Martha vindt dat wel leuk, Maar het is niet echt mijn ding. Al met al hebben we, vooral omdat we eigen vervoer hadden heel veel kunnen doen, en zijn het 2 prachtige weken geworden.

Zaterdagochtend in Ambonstad nog even de laatste vliegticket gekocht en via een sluiproute door de omliggende heuvels (zodat ik niet door de drukke binnenstad hoef te rijden) terug naar Passo. 'S middags om half 2 werden we door een delegatie van de familie naar het vliegveld gebracht en uitgezwaaid. Volgende bestemming Surabaya en Malang.
Groetjes, Martha en André