Bericht vanuit Bali
Door: Andre
Blijf op de hoogte en volg Andre en Martha
11 November 2008 | Indonesië, Bali
Hallo allemaal,
Gisteren zijn we na een rondreis van een maand weer teruggekeerd op Bali. Na aankomst de spullen uitgepakt, wat opgeruimd in huis en even wat bijgeslapen. Vandaag boodschappen gedaan en nu even het internetcafé in voor de mailtjes en onze weblog. Het is hier erg rustig op Bali. Ook hier in het internetcafé, waar het normaalgesproken een drukte van belang is. Naar aanleiding van de recente executie van de 3 moslim-extremisten (en de dreigementen voor nieuwe terreuraanslagen), zijn veel vakantiegangers huiswaarts gekeerd of hebben hun vakantie gecanceld. Met ons gaat verder alles goed. Wij hebben nog een mooie laatste week gehad op Ambon. Onze trip naar het eiland Ceram is uiteindelijk een dag later begonnen. Dinsdag zijn we eerst nog op een geleende motorfiets naar het bekende strand van Natsepa gereden. Vandaaruit naar kampong Waai en Liang. Een mooie tocht. Het dorp Waai is weer helemaal opgebouwd, nadat het tijdens de kerusahan tot de grond toe was afgebrand Op de terugweg nog wat familie in Passo bezocht. De volgende ochtend vroeg naar de havenplaats Tulehu, waar we de boot naar Masohi namen. Een boottocht van een uur. In Masohi zijn we een aantal uren bezig geweest een auto te vinden die ons naar de Noordkust wilde brengen. Uiteindelijk is het ons gelukt. Na een tocht van 2 uur kwamen we aan in het dorpje Horella, waar vandaan we met een hele smalle kano naar het dorp Sawai zijn gebracht. Een met een mitrailleur bewapende politieman ging ter begeleiding mee, want er zijn de laatste tijd hier wat schermutselingen geweest tussen rivaliserende dorpen. Gelukkig geen religieuze achtergrond. Tegens zonsondergang kwamen we uiteindelijk aan in het dorp Sawai. Een heel pittoresk Islamitisch dorp waarvan de huizen grotendeels op palen boven het water staan. Ook onze losmen, waar zich nog 3 backpackers bevonden. Volledig omgeven door dichtbegroeide bergen. De zee is ook hier helder blauw. De volgende dag zijn we met een prauw een rivier opgevaren. Je waant je dan echt in het amazonegebied, aan weerzijden een dichtbegroeide jungle. Er zijn hier krokodillen, maar die hebben we zelf niet gezien. Daarna terug de zee op om te picnicken op het strand van een piepklein eilendje. Daarna in de omgeving gesnorkeld. De volgende dag zijn we via een andere route (o.a. door een natuurpark)teruggekeerd naar Masohi, waar we een boot konden charteren naar het eiland Saparua. Bij het dorpje Itawaka zijn we aan land gegaan. Ook dit dorp staat bekend om zijn koraaltuinen, dus ook hier een uurtje heel plezierig gesnorkeld. Daarna een bemo genomen naar kota Saparua, waar we het fort Duurstede hebben bekeken. Ook het nabijgelegen museum bezocht, dat geheel gewijd is aan de Molukse vrijheidsstrijder Thomas Matulessy. Jammergenoeg was het zo donker in het museum, dat we alleen met behulp van een zaklantaarn iets van de afbeeldingen konden zien. Onze losmen bevond zich pal aan het strand, maar ondanks deze unieke lokatie kostte het maar zo'n 4 euro voor ons beiden (inclusief ontbijt). Dus daar hebben we geen buil aan gevallen. De volgende ochtend (zaterdag) al heel vroeg achter op de brommer (deze vorm van openbaar vervoer wordt otjek genoemd)naar de haven, waar een volbeladen speedboot ons naar Ambon terug heeft gebracht. De volgende ochtend zijn we met nog 5 famillieleden naar de gevangenis van Nania gegaan. We hebben daar een neef bezocht die blij verrast was. Hij krijgt niet veel bezoek, ook omdat veel familieleden werkzaam zijn voor de overheid en wat bang zijn om in verband te worden gebracht met RMS-gevangenen. Gezamenlijk hier de kerkdienst bijgewoond. Hoewel zelf niet zo'n kerkganger, toch indrukwekkend door de vaak ontroerende gezangen van de diverse koren en muziekgroepjes van de gevangenen zelf. Na afloop gezellig wat nagezeten en geluisterd naar hun aangrijpende ervaringen.
Na thuiskomst werd ik zelf al snel opgehaald door een andere neef voor een vistochtje bij Hukurilla, een plaats waar ik al eerder heb gesnorkeld. Een bijzondere ervaring in zo'n prauw met als enig vistuig een stuk draad met wat haken. Je vis op je gevoel en daarom wordt er ook rustig 's nachts doorgevist. Ik had het om 8 uur echter wel bekeken. Ik had niets gevangen, 2 x kwam ik vast te zitten met m'n draad en bij de 3e keer raakte alles in de tist. Gelukkig was m'n vismaatje heel geduldig met mij en had hij zelf meer succes. Dus bij thuiskomst toch verse vis gegeten. Dit was ook meteen onze laatste avond op Ambon. De volgende ochtend bij huis uitgezwaaid door een flinke groep familieleden en naar het vliegveld gereden. De terugvlucht naar Bali verliep erg voorspoedig. In het vliegtuig nog 2 bekenden uit Assen tegengekomen. En nu zitten we weer in onze eigen vertrouwde omgeving weer een beetje bij te komen.
We gaan de komende dagen geen bijzondere of spectaculaire dingen doen, hoewel, je weet het natuurlijk nooit zeker. Voor ons vertrek naar Australie berichten we nog een keer.
Groetjes en liefs,
Martha en Andre
Gisteren zijn we na een rondreis van een maand weer teruggekeerd op Bali. Na aankomst de spullen uitgepakt, wat opgeruimd in huis en even wat bijgeslapen. Vandaag boodschappen gedaan en nu even het internetcafé in voor de mailtjes en onze weblog. Het is hier erg rustig op Bali. Ook hier in het internetcafé, waar het normaalgesproken een drukte van belang is. Naar aanleiding van de recente executie van de 3 moslim-extremisten (en de dreigementen voor nieuwe terreuraanslagen), zijn veel vakantiegangers huiswaarts gekeerd of hebben hun vakantie gecanceld. Met ons gaat verder alles goed. Wij hebben nog een mooie laatste week gehad op Ambon. Onze trip naar het eiland Ceram is uiteindelijk een dag later begonnen. Dinsdag zijn we eerst nog op een geleende motorfiets naar het bekende strand van Natsepa gereden. Vandaaruit naar kampong Waai en Liang. Een mooie tocht. Het dorp Waai is weer helemaal opgebouwd, nadat het tijdens de kerusahan tot de grond toe was afgebrand Op de terugweg nog wat familie in Passo bezocht. De volgende ochtend vroeg naar de havenplaats Tulehu, waar we de boot naar Masohi namen. Een boottocht van een uur. In Masohi zijn we een aantal uren bezig geweest een auto te vinden die ons naar de Noordkust wilde brengen. Uiteindelijk is het ons gelukt. Na een tocht van 2 uur kwamen we aan in het dorpje Horella, waar vandaan we met een hele smalle kano naar het dorp Sawai zijn gebracht. Een met een mitrailleur bewapende politieman ging ter begeleiding mee, want er zijn de laatste tijd hier wat schermutselingen geweest tussen rivaliserende dorpen. Gelukkig geen religieuze achtergrond. Tegens zonsondergang kwamen we uiteindelijk aan in het dorp Sawai. Een heel pittoresk Islamitisch dorp waarvan de huizen grotendeels op palen boven het water staan. Ook onze losmen, waar zich nog 3 backpackers bevonden. Volledig omgeven door dichtbegroeide bergen. De zee is ook hier helder blauw. De volgende dag zijn we met een prauw een rivier opgevaren. Je waant je dan echt in het amazonegebied, aan weerzijden een dichtbegroeide jungle. Er zijn hier krokodillen, maar die hebben we zelf niet gezien. Daarna terug de zee op om te picnicken op het strand van een piepklein eilendje. Daarna in de omgeving gesnorkeld. De volgende dag zijn we via een andere route (o.a. door een natuurpark)teruggekeerd naar Masohi, waar we een boot konden charteren naar het eiland Saparua. Bij het dorpje Itawaka zijn we aan land gegaan. Ook dit dorp staat bekend om zijn koraaltuinen, dus ook hier een uurtje heel plezierig gesnorkeld. Daarna een bemo genomen naar kota Saparua, waar we het fort Duurstede hebben bekeken. Ook het nabijgelegen museum bezocht, dat geheel gewijd is aan de Molukse vrijheidsstrijder Thomas Matulessy. Jammergenoeg was het zo donker in het museum, dat we alleen met behulp van een zaklantaarn iets van de afbeeldingen konden zien. Onze losmen bevond zich pal aan het strand, maar ondanks deze unieke lokatie kostte het maar zo'n 4 euro voor ons beiden (inclusief ontbijt). Dus daar hebben we geen buil aan gevallen. De volgende ochtend (zaterdag) al heel vroeg achter op de brommer (deze vorm van openbaar vervoer wordt otjek genoemd)naar de haven, waar een volbeladen speedboot ons naar Ambon terug heeft gebracht. De volgende ochtend zijn we met nog 5 famillieleden naar de gevangenis van Nania gegaan. We hebben daar een neef bezocht die blij verrast was. Hij krijgt niet veel bezoek, ook omdat veel familieleden werkzaam zijn voor de overheid en wat bang zijn om in verband te worden gebracht met RMS-gevangenen. Gezamenlijk hier de kerkdienst bijgewoond. Hoewel zelf niet zo'n kerkganger, toch indrukwekkend door de vaak ontroerende gezangen van de diverse koren en muziekgroepjes van de gevangenen zelf. Na afloop gezellig wat nagezeten en geluisterd naar hun aangrijpende ervaringen.
Na thuiskomst werd ik zelf al snel opgehaald door een andere neef voor een vistochtje bij Hukurilla, een plaats waar ik al eerder heb gesnorkeld. Een bijzondere ervaring in zo'n prauw met als enig vistuig een stuk draad met wat haken. Je vis op je gevoel en daarom wordt er ook rustig 's nachts doorgevist. Ik had het om 8 uur echter wel bekeken. Ik had niets gevangen, 2 x kwam ik vast te zitten met m'n draad en bij de 3e keer raakte alles in de tist. Gelukkig was m'n vismaatje heel geduldig met mij en had hij zelf meer succes. Dus bij thuiskomst toch verse vis gegeten. Dit was ook meteen onze laatste avond op Ambon. De volgende ochtend bij huis uitgezwaaid door een flinke groep familieleden en naar het vliegveld gereden. De terugvlucht naar Bali verliep erg voorspoedig. In het vliegtuig nog 2 bekenden uit Assen tegengekomen. En nu zitten we weer in onze eigen vertrouwde omgeving weer een beetje bij te komen.
We gaan de komende dagen geen bijzondere of spectaculaire dingen doen, hoewel, je weet het natuurlijk nooit zeker. Voor ons vertrek naar Australie berichten we nog een keer.
Groetjes en liefs,
Martha en Andre
-
11 November 2008 - 15:29
Marcel En Eline :
Hoi Andre en Martha,
Wij hebben jullie bericht niet helemaal kunnen lezen want we hebben nog een paar minuten om te internetten! Veel plezier in Australie. Groeten vanuit Cuba van Marcel en Eline. -
11 November 2008 - 18:59
Loes:
Wauw, mooie 2 laatste foto's, doet me echt denken toen ik door Sumatra met een boot ook de binnenland inging. Het is echt mooi natuur zo te zien op de foto. Ik krijg echt de kriebels om toch weer gauw die kant op te gaan en weer te gaan backpacken. Heerlijk die verhalen omdat te lezen, alsof je erzelf bij bent.
Pas goed op elkaar.... -
11 November 2008 - 21:08
Hans:
Hoi Andre en Martha, Wat een mooie verhalen schrijven jullie; we leven met jullie mee hoor.
-
15 November 2008 - 09:44
Nora:
Haalo hier dan de groeten van Nora en Pablo uit Utrecht. pablo zit nu in Suriname. Heel gaaf om jullie reiservaringen te lezen, en die 2 laatste foto's zijninderdaad heel mooi. Het doet mij inderdaad denken aan de Amozone. Ik wist niet dat op Ceram korokodillen zijn. Dus niet echt gechikt om te snorkelen. Zo te lezen hebben jullie een leuke tijd gehad op de Molukken. Hoe is de situatie nu op Bali sinds de executie van die drie? En wanneer gaan jullie naar Australie? Doen jullie het rustug aan en jalan baik baik.
Groeten uit Utrecht
-
16 November 2008 - 09:24
Annetta:
Wij lezen met veel plezier jullie verhalen. Ook de foto's zijn prachtig. Als je het leest krijgen wij ook de kriebels maar om het zo te doen als jullie het doen moet je denk ik een beetje het land op zich kennen. Heel veel plezier ook al reageer ik niet altijd we volgen jullie wel Als we weer met Rufus in het nederlandse hondeweer lopen dan beseffen we ons dat jullie het goed voor elkaar hebben. Genietse en zeg maar dat wij er aan komen al is het alleen maar in gedachten. Liefs Bart en Annetta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
