Terug in Aboru (5)
Door: Andre en Martha
Blijf op de hoogte en volg Andre en Martha
28 December 2017 | Indonesië, Ambon
Terug in Aboru (5)
Het wordt langzamerhand routine, de bootreis tussen Tulehu en Aboru. Toch is het altijd weer even afwachten of de zee vlak is of dat er golven zijn. In het laatste geval is de overtocht wat minder plezierig. Op deze 28e december is de zee rustig. We hebben eerst weer boodschappen gedaan in Tulehu en ik zelf heb in de grote haven verderop geinformeerd naar de vertrektijden van de snelle boot naar Banda. Dat wordt dus dinsdag 2 januari om 09.00 uur. We verblijven trouwens vanaf vandaag bij nicht Etji en hebben voor haar vis en groente gekocht. Ook Co komt vandaag naar Aboru. Hij heeft voor Etji een koelkast gekocht en die wordt vandaag met een aparte boot naar Aboru gebracht.
De overtocht verloopt voorspoedig en nadat we ons in het huis van Etji hebben geinstalleerd gaan we plannen maken voor de komende dagen. Morgen staat er een trip met een grote groep familieleden naar het eiland Saparua op het programma, maar er moet nog een boot worden geregeld. Door het gedoe binnen de familie wordt er over en weer slecht gecommuniceerd en dat breekt zich nu op. Uiteindelijk regelt neef Co het op zijn eigen rechtdoorzee-manier, dit tot grote ergernis van enkele anderen. Die dreigen vervolgens niet mee te gaan. En wij zitten er ongemakkelijk tussenin. Uiteindelijk wordt de soep niet zo heet gegeten, en met een groep van 13 personen stappen we de volgende dag om 09.00 uur in de boot voor een tocht naar Saparua, via het eiland Molana. Het onbewoonde eiland Molana is een bounty-eilandje, een half uurtje varen van Aboru, met een prachtig strand aan een diepblauwe zee. Er staan wat houten vakantiehuisjes, die worden verhuurd aan toeristen. Ook wordt er een kleine bijdrage gevraagd van passanten zoals wij. Daarmee wordt het strand een beetje onderhouden en ontdaan van aangespoeld afval. Terwijl de familie druk bezig is op het strand te verpozen, neem ik de gelegenheid om even met neef FerJohn wat te snorkelen. Daarna nog even met z’n allen op de foto, met de nodige selfies. En daarna weer in de boot op weg naar de volgende bestemming, nl. het dorp Haria op het eiland Saparua. In Haria huren we voor de rest van de dag een busje die ons eerst naar de hoofdstad rijdt (ook Saparua genaamd). Daar gaan we eerst met de hele groep wat eten. Daarna bezoeken we een aantal toeristische plekken, zoals de dorpen Itawaka en Nolloth, en gunung Saniri. Laatstgenoemde plek is een heuveltop waar volgens de overlevering de opstand van 1817 tegen de Nederlanders is voorbereid. Tot slot gaat we naar de bekendste plek van Saparua, nl. Fort Duurstede, een mooi gerestaureerd fort uit de VOC-tijd. Intussen is de dag al weer aardig opgeschoten en we hadden de schipper beloofd weer op tijd terug te zijn bij de boot. Om half 4 kwamen we weer in Haria aan. Het was intussen eb geworden. De schipper was in de kajuit in slaap gevallen en had niet in de gaten dat de boot volledig was droog gevallen. Dit tot hilariteit van ons allen. Vervolgens zijn we nog wel een flinke tijd bezig geweest om de boot weer vlot te krijgen. Al met al een geslaagde dag. De familie geniet met volle teugen van dit soort uitstapjes. Op de terugweg krijgt Hanoch last van zeeziekte. Hij zit voor in de boot en daar is het gebonk op de golven het meest hinderlijk. De rest van de dag en ook ’s avonds is hij dan ook niet lekker.
De volgende dag even rustig aan gedaan. Wel nog weer een aantal familieleden bezocht. Ook komt Wid, de man van nicht Ellen, langs met een door hem neergeschoten Kusuh. Dit beestje lijkt een beetje op een bunzing, en wordt door christen-Molukkers beschouwd als een lekkernij. Door moslims wordt het echter niet gegeten. Daarom dat de kusuh in islamitisch gebied nog wel vaak voorkomt. Wid heeft met een luchtbuks die nacht vlakbij het islamitische dorp Pelauw 4 exemplaren weten te raken. Op oudejaarsdag zijn we uitgenodigd om tussen de middag te komen eten bij Simon en Jootje. Zij wonen in de wijk Salele, helemaal op het einde, vlakbij het strand van Nahai. Na het eten, o.a. het vlees van de kusuh, ben ik vanaf strand Nahai nog even met FerJohn gaan snorkelen. Het is een mooi strand, met mangrovebomen. Vorig jaar heb ik er ook gesnorkeld en toen verschenen er een paar dolfijnen. Die laten zich dit keer niet zien. Maar goed ook, FerJohn heeft een soort harpoengeweer bij zich. Hij hoopte tijdens het zwemmen nog een visje te kunnen verschalken, en met succes. Alleen maar een beetje rondsnorkelen om visjes te bekijken is in zijn ogen waarschijnlijk een beetje zinloos. Haha.
We hebben voor deze oudejaarsnacht wat versnaperingen, frisdrank en flesjes bier in het chinese winkeltje gekocht. We zitten na de kerkdienst {voorlopig voor ons de laatste) lekker buiten voor het huis. Precies om 24.00 uur valt de elektriciteit uit, maar dat mag de pret niet drukken. Net zoals tijdens de kerstnacht worden we getrakteerd op schitterend vuurwerk, dat weer zeker 1,5 uur doorgaat. De ene vuurpijl na de andere. Al met al een goed begin van het nieuwe jaar. Nieuwjaarsdag is onze laatste dag in Aboru. Nog weer een laatste bezoek gebracht aan enkele familieleden. Gegeten bij neef Elias. Leuk om te zien hoe in het dorp de kinderen bij de mensen langsgaan om gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze worden dan getrakteerd op snoep of soms krijgen ze wat geld. En dan is het tijd om onze spullen te pakken, want morgen moeten we al vroeg op pad. We kwamen met 2 volle koffers (vol met kleding en kadootjes) en we gaan een stuk lichter weer terug naar Ambon. Op deze laatste avond zitten we met een groepje opnieuw gezellig buiten te kletsen en te drinken, totdat het tijd is om te slapen. Een aantal familieleden gaan niet naar huis, maar blijven bij ons slapen (op een mat in de huiskamer), zodat ze ons ’s morgens uit kunnen zwaaien.
Het wordt langzamerhand routine, de bootreis tussen Tulehu en Aboru. Toch is het altijd weer even afwachten of de zee vlak is of dat er golven zijn. In het laatste geval is de overtocht wat minder plezierig. Op deze 28e december is de zee rustig. We hebben eerst weer boodschappen gedaan in Tulehu en ik zelf heb in de grote haven verderop geinformeerd naar de vertrektijden van de snelle boot naar Banda. Dat wordt dus dinsdag 2 januari om 09.00 uur. We verblijven trouwens vanaf vandaag bij nicht Etji en hebben voor haar vis en groente gekocht. Ook Co komt vandaag naar Aboru. Hij heeft voor Etji een koelkast gekocht en die wordt vandaag met een aparte boot naar Aboru gebracht.
De overtocht verloopt voorspoedig en nadat we ons in het huis van Etji hebben geinstalleerd gaan we plannen maken voor de komende dagen. Morgen staat er een trip met een grote groep familieleden naar het eiland Saparua op het programma, maar er moet nog een boot worden geregeld. Door het gedoe binnen de familie wordt er over en weer slecht gecommuniceerd en dat breekt zich nu op. Uiteindelijk regelt neef Co het op zijn eigen rechtdoorzee-manier, dit tot grote ergernis van enkele anderen. Die dreigen vervolgens niet mee te gaan. En wij zitten er ongemakkelijk tussenin. Uiteindelijk wordt de soep niet zo heet gegeten, en met een groep van 13 personen stappen we de volgende dag om 09.00 uur in de boot voor een tocht naar Saparua, via het eiland Molana. Het onbewoonde eiland Molana is een bounty-eilandje, een half uurtje varen van Aboru, met een prachtig strand aan een diepblauwe zee. Er staan wat houten vakantiehuisjes, die worden verhuurd aan toeristen. Ook wordt er een kleine bijdrage gevraagd van passanten zoals wij. Daarmee wordt het strand een beetje onderhouden en ontdaan van aangespoeld afval. Terwijl de familie druk bezig is op het strand te verpozen, neem ik de gelegenheid om even met neef FerJohn wat te snorkelen. Daarna nog even met z’n allen op de foto, met de nodige selfies. En daarna weer in de boot op weg naar de volgende bestemming, nl. het dorp Haria op het eiland Saparua. In Haria huren we voor de rest van de dag een busje die ons eerst naar de hoofdstad rijdt (ook Saparua genaamd). Daar gaan we eerst met de hele groep wat eten. Daarna bezoeken we een aantal toeristische plekken, zoals de dorpen Itawaka en Nolloth, en gunung Saniri. Laatstgenoemde plek is een heuveltop waar volgens de overlevering de opstand van 1817 tegen de Nederlanders is voorbereid. Tot slot gaat we naar de bekendste plek van Saparua, nl. Fort Duurstede, een mooi gerestaureerd fort uit de VOC-tijd. Intussen is de dag al weer aardig opgeschoten en we hadden de schipper beloofd weer op tijd terug te zijn bij de boot. Om half 4 kwamen we weer in Haria aan. Het was intussen eb geworden. De schipper was in de kajuit in slaap gevallen en had niet in de gaten dat de boot volledig was droog gevallen. Dit tot hilariteit van ons allen. Vervolgens zijn we nog wel een flinke tijd bezig geweest om de boot weer vlot te krijgen. Al met al een geslaagde dag. De familie geniet met volle teugen van dit soort uitstapjes. Op de terugweg krijgt Hanoch last van zeeziekte. Hij zit voor in de boot en daar is het gebonk op de golven het meest hinderlijk. De rest van de dag en ook ’s avonds is hij dan ook niet lekker.
De volgende dag even rustig aan gedaan. Wel nog weer een aantal familieleden bezocht. Ook komt Wid, de man van nicht Ellen, langs met een door hem neergeschoten Kusuh. Dit beestje lijkt een beetje op een bunzing, en wordt door christen-Molukkers beschouwd als een lekkernij. Door moslims wordt het echter niet gegeten. Daarom dat de kusuh in islamitisch gebied nog wel vaak voorkomt. Wid heeft met een luchtbuks die nacht vlakbij het islamitische dorp Pelauw 4 exemplaren weten te raken. Op oudejaarsdag zijn we uitgenodigd om tussen de middag te komen eten bij Simon en Jootje. Zij wonen in de wijk Salele, helemaal op het einde, vlakbij het strand van Nahai. Na het eten, o.a. het vlees van de kusuh, ben ik vanaf strand Nahai nog even met FerJohn gaan snorkelen. Het is een mooi strand, met mangrovebomen. Vorig jaar heb ik er ook gesnorkeld en toen verschenen er een paar dolfijnen. Die laten zich dit keer niet zien. Maar goed ook, FerJohn heeft een soort harpoengeweer bij zich. Hij hoopte tijdens het zwemmen nog een visje te kunnen verschalken, en met succes. Alleen maar een beetje rondsnorkelen om visjes te bekijken is in zijn ogen waarschijnlijk een beetje zinloos. Haha.
We hebben voor deze oudejaarsnacht wat versnaperingen, frisdrank en flesjes bier in het chinese winkeltje gekocht. We zitten na de kerkdienst {voorlopig voor ons de laatste) lekker buiten voor het huis. Precies om 24.00 uur valt de elektriciteit uit, maar dat mag de pret niet drukken. Net zoals tijdens de kerstnacht worden we getrakteerd op schitterend vuurwerk, dat weer zeker 1,5 uur doorgaat. De ene vuurpijl na de andere. Al met al een goed begin van het nieuwe jaar. Nieuwjaarsdag is onze laatste dag in Aboru. Nog weer een laatste bezoek gebracht aan enkele familieleden. Gegeten bij neef Elias. Leuk om te zien hoe in het dorp de kinderen bij de mensen langsgaan om gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze worden dan getrakteerd op snoep of soms krijgen ze wat geld. En dan is het tijd om onze spullen te pakken, want morgen moeten we al vroeg op pad. We kwamen met 2 volle koffers (vol met kleding en kadootjes) en we gaan een stuk lichter weer terug naar Ambon. Op deze laatste avond zitten we met een groepje opnieuw gezellig buiten te kletsen en te drinken, totdat het tijd is om te slapen. Een aantal familieleden gaan niet naar huis, maar blijven bij ons slapen (op een mat in de huiskamer), zodat ze ons ’s morgens uit kunnen zwaaien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
