Verblijf in Aboru (3)

Verblijf in Aboru (3)
We waren voor onze komst naar Ambon al op de hoogte gesteld van het feit dat er een conflict gaande is binnen de familie. Een deel van de familie hoopt van ganzer harte dat wij drieen als onafhankelijke partij hierin kunnen bemiddelen, met als doel om de partijen weer bij elkaar te brengen. Een mooie kerstgedachte, maar de praktijk is weerbarstig. Wel wordt er tijdens ons verblijf met ieder familielid uitvoerig gesproken en de mogelijkheden van een oplossing verkend. Gevolg van het conflict is wel dat we tijdens ons verblijf verschillende familieleden niet gezamenlijk treffen en die dan dus afzonderlijk moeten bezoeken.
In het dorp zijn de voorbereidingen voor kerst in volle gang. Vanuit de kerk worden er legio kerkdiensten aangeboden, maar daarnaast organiseert ieder buurt weer haar eigen kerstbijeenkomst. Onze deelname beperkt zich in 1e instantie tot de kerkdienst op 1e kerstdag. Om ons in de juiste kerststemming te brengen wodt er tijdens de kerstnacht om 24.00 uur al flink wat vuurwerk afgestoken. Vooral een familie verderop presteert het om tot half 3 ’s ochtends aan een stuk door de ene vuurpijl na de andere af te steken. Dat belooft nog wat met oudjaar.
Ikzelf heb inmiddels m’n snorkelactiviteiten weer opgepakt. In de dagen voor kerst 2 keer gesnorkeld op verschillende plekken in de baai van Aboru. Ondanks dat er vanaf het strand veel afval de zee in wordt gegooid, is de baai van Aboru nog steeds een mooie plek om te snorkelen, met helder water, mooie koraal en veel kleurige vissoorten. Martha is ondertussen bezig te herstellen van een opgelopen verkoudheid. In ieder geval een geldig excuus om zich voor een aantal kerkdiensten te excuseren. Hanoch is ondertussen druk bezig gesprekken te voeren. Hij kan goed luisteren, heeft wel een fluisterende manier van praten, (alsof hij een geheim vertelt, terwijl het net zo goed kan gaan om het recept van de groentesoep). Niet altijd handig in een familie met een neiging tot hardhorendheid.
Op 1e kerstdag gaan we na de kerkdienst met een heel gezelschap in een gecharterd busje naar het 5 km. verder gelegen Naira (een buurtschap behorende bij Aboru). Naira staat bekend om haar mooie langgerekte witte strand. En er staat de middelbare school (SMP en SMA) en dit was vroeger voor veel gezinnen reden om zich vanuit Aboru hier te vestigen. Inmiddels is er een weg tussen Aboru en Naira en rijdt er regelmatig een busje om mensen (waaronder veel schoolkinderen) te vervoeren. Toch kiezen veel gezinnen ervoor om in Naira te blijven wonen. Neef Simon laat op dit moment in Naira een prauw bouwen en deze dag leent zich ervoor om even te kijken hoe ver men hiermee is. De prauw is nog niet af, maar het wordt een flinke boot. Het is dan ook de bedoeling dat wij bij komende bezoeken er uitstapjes mee kunnen maken. We zijn echter bang dat ie voor ons wat aan de smalle kant wordt. Volgens Simon moet 45 cm. toch breed genoeg, maar het zitvlak van een gemiddelde Nederlander is nu eenmaal wat breder dan dat van een gemiddelde Indonesier. Thuis nog maar even nameten. Er is wat bedrijvigheid in Naira. Op 2e kerstdag worden een aantal kinderen gedoopt, en men is druk bezig met de voorbereidingen. Zo worden er 2 varkens geslacht en tot hamlapjes gereduceerd. Wel interessant om het hele proces te zien. Nadat de varkens zijn gevangen en doodgemaakt (dat gaat niet echt zachtzinnig), worden ze eerst een tijdje boven een vuur gehangen. Daarna worden ze in zee gewassen, waarna het echte slachten begint. Helaas begint het halverwege de middag alweer te regenen. Ik had graag ook op deze plek nog even willen snorkelen, maar ik zie daar toch maar vanaf. Het was zo ook een leuk uitstapje en een aantal familieleden geven aan op tijd terug te willen zijn voor weer een kerkdienst. Het verzadigingspunt is nog lang niet bereikt. Dus met z’n allen maar weer in het busje. Goodbye Naira.
We moeten zelf nog wat zaken regelen in Ambon (o.a. de geplande reis naar Banda voorbereiden), en nog wat familie aldaar bezoeken. Daarom dat we op 2e kerstdag voor enkele dagen terugkeren naar Ambon. Dus weer met de speedboot, ruim een uur varen naar Tulehu. We kunnen dit keer meevaren met Eddie en Lisa, ook uit Nederland (hoewel Eddie net als wij een deel van het jaar op Bali verblijft). Zij zijn bijna gelijk met ons in Aboru aangekomen en gaan nu voor een aantal dagen naar Saparua. Wellicht dat we elkaar daar nog weer tegen komen, want wij hebben ook plannen om nog even die kant op te gaan.