Overtocht naar Aboru (2)

Overtocht naar Aboru (2)
De volgende ochtend zou een taxi van het hotel ons naar Tulehu brengen. De beoogde taxi bleek echter toch niet voor handen, dus uiteindelijk met een reguliere taxi richting Tulehu gereden. Daar aangekomen stond een andere nicht van Martha en Hanoch ons al op te wachten. Zij heet Aty en wij zullen de komende dagen in haar huis op Aboru overnachten. Het zelfde huis waar wij tijdens ons 1e bezoek aan Aboru (in 1982) ook hebben verbleven. In Tulehu eerst nog de nodige boodschappen gedaan, vooral veel rijst, suiker, olie, vis en groente. De meeste boten naar Aboru waren inmiddels al weg, maar we konden nog met de speedboot van meneer Hong mee. Meneer Hong is een Chinese inwoner van Aboru, wiens familie al decenialang een winkeltje in Aboru runt. We waren net 500 meter onder weg toen de buitenboordmotor van de boot verontrustend begon te sputteren. Toch maar even terug om nieuwe bougies te kopen. Daarna verloopt de overtocht zonder problemen. Door de regenval is er wel veel afval de zee ingespoeld, incl. takken, planken en plastic, dus het is voor de schipper zaak om goed uit te kijken dat er geen rotzooi in de schroef terechtkomt. Al met al is het toch al tegen het middaguur dat we in Aboru aankomen. Op de aanmeerplaats stond neef Co ons al op te wachten. Hij woont in Passo, maar was in Aboru i.v.m. een kerstviering van de grote familie de avond ervoor. Ook een andere neef (Tete) kwam ons begroeten, maar hij bleek de avond ervoor behoorlijk diep in het glaasje te hebben gekeken, want hij was nog niet helemaal nuchter. Desalniettemin was hij blij ons te zien. Na deze begroetingen zijn we snel naar de dichtbijgelegen woning van Aty gelopen om ons daar te installeren. Het huis wordt bijna niet gebruikt, het is wat spaarzaam gemeubileerd, maar ziet er verder nog precies hetzelfde uit als 35 jaar geleden. Alleen het vrije uitzicht vanaf de voorkant van het huis over de baai van Aboru wordt nu belemmerd door een of ander bouwval. Jammer. Verder is er inmiddels elektriciteit en een toilet in huis aanwezig. Het toilet is jammer genoeg een hurktoilet en met de knieen van Martha en Hanoch is het niet goed gesteld. Daarom snel de afspraak gemaakt dat de toiletgang bij een ander familielid kan plaatsvinden. Ook weer opgelost. Intussen was er eten door Eddie, de man van Aty, voor ons klaargemaakt en konden we ons tegoed doen aan een traditoneel volksgerecht: bruinebonensoep. Heerlijk. Na afloop even op bed voor een siesta. We zijn gearriveerd.